سنگینی چالش متروپل‌ها بر پیکره مدیریت شهری
تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۴۲۵۳۵
به گزارش ایرنا؛ فروریختن ساختمان متروپل، سانحه دلخراشی بود که ظهر روز دوشنبه دوم خرداد ماه ۱۴۰۱ در خیابان امیری واقع در مرکز آبادان رخ داد. حادثه‌ای که در پِی وقوع آن، بخشی از برج شماره ۲ متروپل فروریخت و این اتفاق ناخوشایند تاکنون ۳۷ فوتی و در حدود همین تعداد، مصدوم به جا گذاشته است.
تکاپو و تلاش برای جلوگیری از تکرار حادثه متروپل
پس از فروریختن بُرج‌های دوقلوی متروپل در آبادان، مسئولان شهری در مناطق مختلف کشور، شناسایی و معرفی ساختمان‌های ناایمن و برگزاری جلساتی برای اتخاذ تدابیری به منظور جلوگیری از وقوع مجدد این حوادث را در دستورکار قرار دادند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نشست تخصصی با عنوان «مدیریت نامتوازن شهری و بحران‌های پیش‌رو» نیز از جمله برنامه‌هایی بود که به همین منظور برگزار شد و صاحب‌نظران در این نشست از ابعاد مختلف به تحلیل و طرح مباحثی در رابطه با این موضوع پرداختند.
برخی از آنها معتقد بودند که تمدن کنونی بیش از پیش شهری شده و رُشد شهرنشینی با به خدمت گرفتن منابع محیطی و طبیعی اختلالی عظیم در نظام زیستی ایجاد کرده است. این گروه بر این باور بودند که تمرکز امکانات در شهرهای بزرگ باعث شده بسیاری از مردم برای زندگی به کلانشهرها هجوم آورند و این مسئله نیز ساخت‌وسازها و زیرساخت‌های شهری را با تهدیدی جدی مواجه کرده است.
تمرکز امکانات در شهرهای بزرگ و مشکلات محیط زیستی
محمدجعفر ناظم‌السادات استاد دانشگاه شیراز در این باره اظهار کرد: تمرکز امکانات در شهرهای بزرگ باعث هجوم مردم به این مناطق برای زندگی شده است؛ حتی می‌توان گفت علت هجوم مردم به شهرها سودجویی و منفعت‌طلبی برخی افراد در سطح کلان کشور است.
ئیس مرکز پژوهش های جوّی و اقیانوسی دانشگاه شیراز ادامه داد: هجوم مردم به شهرها موجب گسترش ساخت و سازهای غیرمنطقی و غیرفنی شده که درآمد حاصل از این ساخت و سازها و پول‌های مردم به جیب عده‌ای سودجو و منفعت طلب می رود که در مدیریت‌ها سهیم هستند.
ناظم السادات اضافه کرد: اگر می خواهیم ازهجوم مردم به کلانشهرها جلوگیری کنیم باید به جای تشویق مردم به ساخت و ساز، انگیزه‌ای در آنها برای زندگی در شهرهای کوچک ایجاد کنیم و امتیازاتی برای زندگی در این شهرها در نظر بگیریم.
وی یادآوری کرد: هرچند نمی‌توان مهاجرت‌های مردم را کنترل کرد اما باید تلاش کنیم تا از نظر اقتصادی شرایطی برای زندگی کردن بدون دغدغه آنها در شهرهای کوچک فراهم کنیم.
رئیس مرکز پژوهش های جوّی دانشگاه شیراز گفت: در حال حاضر بهترین بیمارستان‌های استان در شیراز واقع شده است. در صورتی که باید این امکانات و خدمات در شهرستانهای مختلف فارس بر اساس پتانسیل هر شهرستان تعریف شود. امکانات نباید تنها در شهر شیراز متمرکز شود بلکه بایستی همه شهرستان‌ها از امکانات و خدمات شهری بهره ببرند.
وی بیان داشت: در نخستین سرشماری رسمی کشور که در سال ۱۳۳۵ صورت گرفت، جمعیت شهر شیراز ۱۷۰ هزار و ۶۵۹ تَن گزارش شد اما در حال حاضر این رقم به بیش از ۲ میلیون نفر رسیده است. این در حالیست که ظرفیت محیط زیستی شیراز از سال ۱۳۳۵ تغییری نکرده است.
وی با اعتقاد به اینکه حجم ورود و خروج هوا در خاورمیانه اگر کمتر نشده باشد بیشتر هم نشده ، گفت: منابع آب و هوا نسبت به گذشته تغییر نکرده است. این در حالیست که با افزایش جمعیت قابل توجهی روبه رو هستیم و این منابع پاسخگوی جمعیت فعلی نیست.
ناظم السادات ادامه داد: گسترش فیزیکی شهرها محیط زیست و منابع آبی را با مشکلات بسیاری مواجه کرده است و در شرایط کنونی مردم باید در شهری زندگی کنند که با بحران خشکسالی و کمبود آب دست و پنجه نرم می‌کند و هوایش مملو از مواد آلاینده و مضر است.
رئیس مرکز پژوهش های جوّی دانشگاه شیراز با اعتقاد به اینکه شیراز در آستانه بحران عظیمی قرار دارد، گفت: آب نیست و آبی که هست هم پاسخگوی نیاز مردم نیست. اگر به این معضلات رسیدگی نشود قطعا شاهد اتفاقات ناخوشایندی خواهیم بود. باید از مسئولان مطالبه گری کنیم و از آنها بخواهیم تا از نظرات و پیشنهادات متخصصان، نیروهای محلی، فرمانداران و بخشداران برای حل مشکلات استان بهره بگیرند تا با اختیاراتی که به این افراد می‌دهند بتوانیم از این بحران‌ها گذر کنیم.
عارضه شهرسازی و مدیریت نامتوازن شهری
در حادثه ساختمان متروپل اگر از ارتفاع بالا به پروژه این ساختمان نگاهی بیاندازیم بنایی با حجم عظیم مشاهده خواهیم کرد که در بافتی متراکم میان ساختمان‌های دو طبقه و در خیابانی باریک و شریان‌هایی با عرض محدود بارگذاری شده است. حادثه‌ای که حاکی از عارضه شهرسازی و مدیریت نامتوازن شهری است.
علیرضا باقری پژوهشگر و فعال اجتماعی حوزه شهری نیز معتقد بود ریشه‌های این بحران‌ها را باید در برنامه‌ریزی شهری پیدا کنیم. او به گسترش نامتوازن شهر شیراز در طول سال‌های گذشته اشاره کرد و گفت: سال ۴۵ محدوده شهر شیراز حدود ۲۲ کیلومتر مربع بوده است و بر اساس سرشماری سال ۹۵، شهر شیراز از جمعیتی حدود یک میلیون و ۵۶۰ هزار نفر برخوردار بوده که این رقم در سال ۱۴۰۰ به یک‌میلیون و ۷۰۰ هزار نفر رسیده است.
وی ادامه داد: جمعیت شیراز در طول سال‌های گذشته افزایش قابل توجهی داشته است و می‌توان گفت به تراکم ۷۷ نفر در هر هکتار رسیده است. در واقع تراکم جمعیت در شیراز مانند تراکم جمعیت در تهران است. البته این تراکم از تبریز کمتر و از اصفهان و مشهد بیشتر است.
باقری با بیان اینکه استان فارس با مساحت ۱۲۳ هزار کیلومتر مربع حدود ۵ میلیون نفر جمعیت دارد، گفت: ۵۰ درصد جمعیت شهرنشین استان در شهر شیراز زندگی می‌کنند و می‌توان گفت ۳۶ درصد جمعیت استان در این شهر که ۰/۱۷ درصد وسعت فارس را در برمی‌گیرد ساکن هستند.
ثروت و امکانات فارس در شیراز متمرکز شده است
وی با بیان اینکه در سال ۱۴۰۱ بودجه شهرداری شهر شیراز 15 هزار و 300 میلیارد تومان تعیین شده ، افزود: شهرستان مرودشت بعد از شبراز پرجمعیت‌ترین شهرستان فارس به شمار می‌رود که این شهرستان با وسعت ۳۰ کیلومتر مربع طبق سرشماری رسمی در سال ۹۵، جمعیتی حدود 150 هزار نفر داشته است. بودجه شهرداری مرودشت هم ۲۱۰ میلیارد تومان است.
باقری با اشاره به اینکه جمعیت شیراز هشت برابر جمعیت مرودشت و بودجه‌اش ۷۲ برابر این شهرستان است، گفت: نسبت شیراز به مرودشت دقیقا مانند نسبت شیراز با تهران است. متأسفانه تمام ثروت، امکانات و خدمات در شیراز متمرکز شده است. این پدیده در شهرسازی «سَر بزرگی» قلمداد می‌شود.
وی با اعتقاد به اینکه تراکم جمعیتی در شهرهای بزرگ بحران‌زا است، به ضرب‌المثل «هیچ کاخی بنا نمی‌شود مگر آنکه کوخی کنار آن ویران گردد» اشاره کرد و گفت: همان طور که گفتم ریشه‌های این بحران‌ها را باید در برنامه‌ریزی شهری پیدا کنیم.
باقری با بیان اینکه مشکلی که در حوزه زیست محیطی داریم ریشه اقتصادی دارد، گفت: متأسفانه این صحبت‌ها در دانشگاه‌ها کمتر مطرح می‌شود و نیاز است این موارد بیش از پیش مورد توجه دانشگاهیان قرار بگیرد.
وی ادامه داد: برخی معتقدند برای ساختمان سازی نیازی به نظریه پرداز نداریم. در صورتی که برای رسیدن به هدف درست نمی توان از وسیله و ابزار نادرست استفاده کنیم.
این پژوهشگر اظهار داشت: فرآیند است که محصول را ایجاد می‌کند. اگر می‌خواهیم تغییر ایجاد کنیم باید تکلیف خودمان را روشن کنیم و از ادامه دادن روند نادرست صرف‌نظر کنیم. بایستی نقطه توازن را پیدا کنیم.
هتل آسمان شیراز آبستن یک بحران است
ریزش ساختمان متروپل در آبادان، نگرانی‌ها از تکرار تلخ این تراژدی در شهر شیراز را افزایش داده است. هتل آسمان یکی از ساختمان‌هایی است که این روزها سر زبان ها است.
سازه غول پیکری که محدوده بصری ارگ کریم‌خان زند را مخدوش کرده و هنوز مشکل حذف آن از حریم ارگ حل نشده که با فروریختن متروپل در صدر اخبار رسانه‌ها به عنوان یک ساختمان ناامن قرار گرفته است.
مجتبی آراسته استادیار گروه شهرسازی دانشگاه شیراز که معتقد است مقابله با بحران‌های کالبدی در کلان‌شهر شیراز ضروری است در این باره گفت: در حال حاضر برج‌ها و ساختمان‌های ناایمن بسیاری با وضعیت متروپل در کشور وجود دارد که هتل آسمان شیراز یکی از این ساختمان‌های ناایمن است.
آراسته ادامه داد: همه به این موضوع واقف هستند که این ساختمان آبستن یک بحران است و ممکن است با فروریختن این بنا بحران جبران‌ناپذیری در آن منطقه رخ بدهد.
وی با بیان اینکه فضاهای شهری در شیراز با مشکلات بسیاری مواجه هستند، افزود: باید نگاهمان را از شعارزدگی دور کنیم. اکتفا کردن به شعار و بیان کردن نظریه‌های غربی و آوردن این نظریه‌ها به حوزه شهرسازی کاری عبث است. باید به صورت عملگرا وارد صحنه شویم.
آراسته بیان داشت: ضروری است که دانشگاهیان جلساتی را برای حل این بحران‌ها و بررسی وضعیت ساختار شهری از جمله پیاده‌راه‌ها، امنیت اجتماعی، نورپردازی و تاریکی فضاهای عمومی شهر شیراز به صورت مستمر برگزار کنند.
گوش شنوایی برای حل بحران ها نبود
استادیار گروه شهرسازی دانشگاه شیراز اضافه کرد: در سال‌های گذشته مباحث بسیاری در خصوص حل بحران‌ها مطرح شد اما متأسفانه گوش شنوایی برای شنیدن این سخنان نبود. عدم توجه به این مباحث باعث شد که شاهد افزایش روز افزون این بحران‌ها باشیم.
وی ادامه داد: هرچند اساتید و دانشحویان پُست مدیریت اجرایی ندارند اما باید تلاش کنیم که با کمک مسئولین از این بحران‌ها عبور کنیم. رسالت ما این است که نظرات و پیشنهادات‌مان را رسانه‌ای کنیم و مطالباتمان را از مسئولان افزایش دهیم.
آراسته با بیان اینکه یکی از مهمترین بحران‌ها در حال حاضر بحران محیط‌زیستی و کمبود آب است، گفت: در شرایط کنونی به صورت جدی با مشکل خشکسالی و کمبود آب روبه‌رو هستیم.
وی یادآور شد: در طول سال‌های گذشته از آبهای زیرزمینی بیش از حد استفاده کرده‌ایم و نهادهای متولی که نظارت بر این امور را بر عهده داشتند بسیار کوتاهی کردند.
او عنوان کرد: مجوزهای مکرر برای ایجاد باغ شهری، وجود زمین‌های کشاورزی با چاه‌های غیرمجاز، خشکسالی دریاچه‌ها و بی‌تفاوتی مسئولان به این اتفاقات ناخوشایند در سال‌های گذشته مشکلات عدیده ای را برای محیط زیست ایجاد کرده است.
کم توجهی به نخبگان، موجب متروپل ها می‌شود
وی با اشاره به بحران فرهنگی و اجتماعی گفت: سرمایه اجتماعی در کشور به شدت پایین آمده و فضا دوقطبی شده است. به عنوان مثال در ماه‌های اخیر بحث توسعه حرم و تخریب بافت تاریخی شیراز باعث اختلاف نظر بین دو گروه شده بود اما در این مدت حتی یک همایش یا جلسه با حضور این دو طیف برای ارائه نظرات آنها با هدف قانع کردن مردم برگزار نشد.
آراسته با بیان اینکه در حال حاضر در حوزه سرمایه اجتماعی در مرحله تهدید هستیم، گفت: شاهد رشد بداخلاقی‌ها و خشونت در میان برخی شهروندان و افزایش مهاجرت شایستگان و نخبگان هستیم.
استادیار گروه شهرسازی دانشگاه شیراز اضافه کرد: بسیاری از نخبگان و دانشگاهیان اولویت‌شان این است که در شهرداری‌ها فعالیت کنند اما در شهرداری شاهد حضور نیروهای غیرمتخصص هستیم. بدون شک کم‌توجهی به افراد نخبه و شایسته و خلأ آنها در کشور موجب بروز حوادثی مانند متروپل می‌شود.
وی خلأهای قانونی و ضعیف بودن برخی قوانین را از دیگر بحران‌های کنونی در کشور دانست و یادآور شد: اگر اجرای قوانین به درستی صورت بگیرد و خلأهای قانونی نیز برطرف شود قطعا شاهد اتفاقات بهتری خواهیم بود.
کمیسیون ها، بستر قانون فروشی را فراهم می کنند
استادیار گروه شهرسازی دانشگاه شیراز افزود: در حال حاضر بخش عمده‌ای از مشکلات ما کمیسیون‌ها هستند که بسترهایی را برای قانون فروشی فراهم می‌کنند.
وی با بیان اینکه بحران اقتصادی یکی از مهمترین بحران‌ها در شرایط کنونی محسوب می‌شود، گفت: وقتی امکان سرمایه‌گذاری در تولید و یا بورس وجود نداشته باشد بسیاری از مردم به خرید ملک و زمین روی می‌آورند و همین مسئله منجر به بالا رفتن جمعیت شیراز و افزایش ساخت و سازهای غیرقانونی و بُحران‌زا می‌شود.
در پایان این نشست نیز برخی دانشجویان شهرسازی نظرات و پیشنهادات خود را ارائه دادند و خواستار فراهم شدن شرایطی برای ورود دانشگاهیان به منظور حل مشکلات شهری شدند. یکی از دانشجویان عامل بروز حادثه متروپل را نیندیشیدن تمهیدات لازم پیش از بروز این اتفاق قلمداد کرد و سخنان خود را با این ضرب المثل به پایان رساند که «علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد».
منبع: ایرنا
کلیدواژه: ساختمان متروپل آبادان شهر تهران دانشگاه شیراز ساختمان متروپل آبادان شهر تهران دانشگاه شیراز شیراز اصفهان مدیریت شهری آبادان فارس ی دانشگاه شیراز ساختمان متروپل شهرهای بزرگ سال های گذشته نامتوازن شهر بحران ها هجوم مردم حال حاضر برای زندگی شهر شیراز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۴۲۵۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آسمان‌خراش‌ها؛ قاتل یا ناجی شهرها؟
آسمان‌خراش‌های سربه‌فلک‌کشیده در شهرها در کنار تمام مزایایی که برای توسعه زندگی شهرنشینی و میزبانی از جمعیت روبه‌رشد شهرها دارند، دارای اثرات زیست‌محیطی منفی بالایی هستند که در صورت برطرف نشدن، آنها را به قاتلین شهرها تبدیل می‌کند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، شهرهای جهان تا سال ۲۰۵۰ شاهد هجوم سیل عظیمی از جمعیت خواهند بود و این وظیفه توسعه‌دهندگان و برنامه‌ریزان شهری است که دریابند چگونه محیط‌های شهری را برای برآوردن نیازهای زندگی و کار این جمعیت به سرعت در حال گسترش تطبیق دهند. این باور عمومی وجود دارد که آسمان‌خراش‌های بلندتر و متراکم‌تر راه پیشرفت هستند، زیرا استفاده از فضا را بهینه می‌کنند، افراد بیشتری را در هر متر مربع در خود جای می‌دهند و پراکندگی شهری را محدود می‌کنند اما با توجه به تعهدات جهانی نسبت به اهداف کاهش انتشار کربن و تغییرات آب‌وهوایی، این راهکار چندان پایدار و دوستدار محیط زیست به حساب نمی‌آیند.
ساختمان بلند به معنای استفاده از مصالح بیشتر است که باید به اندازه کافی مقاوم باشند تا ارتفاعات ۴۰۰، ۶۰۰، ۸۰۰ متر و حتی بیشتر را تحمل کنند. این امر به‌طور قابل توجهی ردپای کربن را افزایش می دهد. این حقیقت با ارزیابی چرخه کل زندگی انتشار کربن به معنای کربن عملیاتی و مجسم در ساختمان‌ها و محیط‌های شهری مختلف اثبات شده است.
کربن عملیاتی زمانی تولید می‌شود که یک ساختمان در حال خدمت است و کربن مجسم تمام کربن پنهان و پشت صحنه تولید شده در طول استخراج، تولید، حمل‌ونقل و ساخت مواد خام مورد استفاده برای ساخت یک بنا، در کنار تمام کربنی است که در طول فرآیندهای تعمیر و نگهداری، نوسازی، تخریب یا جایگزینی تولید می‌شود. در مقیاس جهانی، بخش ساخت‌وساز مسئول تأثیر قابل‌توجهی بر محیط زیست است.
از سوی دیگر وجود آسمان‌خراش‌ها در یک منطقه شهری باعث ایجاد جزایر گرمایی می‌شود، زیرا دمای بالا منجر به محبوس شدن گرما بین سطح خیابان و ساختمان‌ها می‌شود و از سرد شدن طبیعی دما هنگام غروب خورشید جلوگیری می‌کند.
علاوه بر این هر چه باد بیشتر باشد، کیفیت هوا بهتر است زیرا ذرات آلودگی را از بین می‌برد. شهرهایی با تهویه طبیعی کم، تعداد زیادی آسمان‌خراش و خیابان‌های باریک، منجر به بروز «اثر دره» می‌شوند که طی آن عوامل سمی در لایه‌های بالایی به دام می‌افتند. این شرایط در هنک‌کنگ بسیار رایج است که در آن وجود آسمان‌خراش‌ها در امتداد ساحل، راه نسیم دریا را مسدود می‌کند و آلودگی را افزایش می‌دهد. این بناهای سربه‌فلک‌کشیده همچنین نمی‌توانند به راحتی به مسکن، کارخانه یا مغازه تغییر کاربری داده شوند. در مقابل، ساختمان‌های کم ارتفاع قدیمی می توانند بارها و بارها بازسازی شوند و تغییر کاربری بدهند.
تأثیر آسمان‌خراش‌ها بر محیط زیستاولین ۵۰ آسمان‌خراش جهان بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۲۰۱۰، طی ۸۰ سال و ۵۰ آسمان‌خراش دیگر طی دوره ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ ساخته شد. پس از آن ساخت آسمان‌خراش‌ها با رشدی غیرقابل توقف رونق گرفت.
با گذشت سال‌ها، ساختار آسمان‌خراش‌ها از بتن انحصاری به استفاده از موادی مانند فولاد و شیشه و حتی مواد پایدارتر مانند چوب تبدیل شد و طراحی آنها مسیری را در پیش گرفت که به‌نظر می‌رسد از فیلم‌های علمی-تخیلی الهام گرفته باشد، زیرا میزان بالا و فراتر از تصوری را از خودکفایی برای آنها فراهم می‌آورد.
امروزه بخش‌های معماری و ساخت‌وساز توسط استاندارد ISO15686 هدایت می‌شوند که عواملی مانند مواد، انرژی مصرفی، سیستم‌های ساخت‌وساز و بسیاری موارد دیگر را در نظر می‌گیرد و استانداردهای گوناگونی برای ساختمان‌ها ارائه شده است تا آنها را در مسیر پایداری و سازگاری با محیط زیست قرار دهد. با این وجود با توجه به مطالعه جداسازی تراکم از ارتفاع در تجزیه و تحلیل انتشار گازهای گلخانه‌ای چرخه زندگی شهرها، آسمان‌خراش‌ها تأثیر مثبتی بر محیط زیست ندارند.
محققان دریافته‌اند که زنجیره‌ای از آسمان‌خراش‌ها در طول عمر مفید خود در مقایسه با منطقه‌ای با ساختمان‌های کوتاه‌تر با تعداد ساکنان یکسان، ۱۴۰ درصد گازهای گلخانه‌ای بیشتری تولید می‌کنند، چراکه آسمان‌خراش‌ها نسبت به ساختمان‌های کوتاه‌تر به ساختارهای سنگین‌تر، پایه‌های ضخیم‌تر و استفاده بیشتر از مواد با ردپای کربن بالاتر نیاز دارند.
آسمان‌خراش‌ها امکان داشتن کاربری‌های مختلف را در یک بنای واحد فراهم می‌آورد و افراد بیشتری را در یک ساختمان متمرکز می‌کند، بنابراین طرفداران این سازه‌های شهری استدلال می‌کنند که آسمان‌خراش‌ها به فشرده‌سازی فعالیت‌های مختلفی در یک مکان که کمک می‌کنند که به‌طور معمول در ساختمان‌های مختلف انجام می‌شود.
از سوی دیگر روند روزافزون رشد جمعیت در شهرها و کمبود فضا برای جا دادن به آنها، همچنین وجود فضایی برای پاسخ‌گویی به نیازهای اجتماعی این جمعیت، نیاز به وجود سازه‌های بلندتر و کارآمدتر را در شهرها بالا می‌برد. با این حال تردیدی نیست که این ساخت‌وسازها باید مطابق با معیارهای پایداری طراحی و ساخته شوند.
بنابراین زمان آن رسیده که برنامه‌ریزان شهری کل چرخه عمر کربن یک ساختمان را در نظر بگیرند و تأثیر تراکم و ارتفاع شهری را در عین توجه به نیازهای جمعیت در حال رشد متعادل کنند.
ساخت‌وسازهای جدید شهری پیرو مجموعه‌ای از قوانین استانداردسازی برای کاهش اثرات زیست‌محیطی منفی بناها است، برای سازه‌های موجود نیز راهکار ارائه‌شده، بازسازی محسوب می‌شود.
این اقدام به بهبود وضعیت آسمان‌خراش‌های موجود و تطبیق آنها با استانداردهای فعلی منجر می‌شود و تاکنون برای بناهایی همچون ساختمان امپایر استیت، یکی از نمادهای معماری نیویورک با ۴۴۳.۲ متر ارتفاع انجام گرفته است. این اقدام تا ۳۸ درصد صرفه‌جویی در هزینه انرژی سالانه و دریافت گواهینامه LEED (گواهی مدیریت انرژی و طراحی زیست‌محیطی) را برای این بنا به همراه داشت.
از نظر مواد مورد استفاده در ساخت‌وساز نیز چوب یا راه‌حل‌های پایدار پیشنهاد می‌شود که در آن آسمان‌خراش‌ها عملکردی زیست‌محیطی یا حتی اجتماعی داشته باشند. ساختمان میوستورنه در نروژ با ارتفاع ۸۵.۴ متر یکی از بلندترین ساختمان‌های چوبی در جهان است. اگر دی‌اکسیدکربن جذب‌شده توسط درختان را در نظر بگیریم، چوب دارای ردپای کربن‌خنثی یا حتی منفی است. بنابراین با تنظیم جنبه‌های مختلف ساخت این بناها، بشر مجبور نخواهد بود بین آسمان‌خراش‌ها یا حفاظت از محیط‌زیست یکی را انتخاب کند، به‌ویژه که زندگی عمودی برای آینده امری ضروری به نظر می‌رسد.
واقعیت این است که آسمان‌خراش‌ها در صورت تداوم ساخت به شیوه‌های گذشته بلایای زیست محیطی هستند و شهرها را می‌کشند، بنابراین بازسازی و بهسازی آنها نقش بسزایی در برخورداری از مزایای بالقوه آنها برای شهرهای آینده دارد.
جمعیت شهری جهان به‌طور پیوسته در حال افزایش است و سازمان ملل متحد پیش‌بینی کرده است تا سال ۲۰۵۰ از ۳.۶ میلیارد به ۶.۳ میلیارد خواهد رسید. این افزایش به معنای توسعه ساختمان‌های سربه‌فلک‌کشیده و آسمان‌خراش‌ها برای جای دادن تعداد بیشتری از افراد، ضمن اشغال فضای کمتر است. بنابراین جهان آینده شاهد افزایش محبوبیت و ارتفاع آسمان‌خراش‌ها خواهد بود. تقاضای بیشتر برای آسمان‌خراش‌ها نیازمند استفاده از فناوری‌های جدید و طراحی‌های نوآورانه برای پایدارتر شدن و کاهش تأثیرات منفی آنها بر محیط است که به کمک راهکارهای زیر می‌توان به آن دست پیدا کرد.
مصالح ساختمانی با منابع محلیساخت آسمان‌خراش‌ها تأثیر قابل‌توجهی بر محیط‌زیست دارد و استفاده از مصالح محلی می‌تواند تأثیر آن را در طول ساخت‌وساز کاهش دهد. برج بانک آمریکا در نزدیکی میدان تایمز، یکی از بلندترین ساختمان‌های نیویورک است و با ۴۰ درصد مواد محلی ساخته شده است تا روشی برای کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای در فرآیند انتقال و حمل‌ونقل از نقاط دورتر باشد.
آسمان‌خراش‌ها برای پایداری در برابر بادهای شدید با افزایش ارتفاع نیازمند مقاومت بیشتری هستند. برج شانگهای با ارتفاع ۶۳۲ متر بعد از برج خلیفه دبی از نظر اندازه در رتبه دوم قرار دارد، به این معنی که باید در بالاترین نقطه خود در برابر آب‌وهوای شدید مقاومت کند. طراحی ستون خمیده این برج به‌طرز هوشمندانه‌ای به‌منظور تغییر جهت نیروی باد انجام گرفته است که امکان ساخت‌وساز قوی‌تر با منابع کمتر را فراهم می‌آورد.
آسمان‌خراش‌های خاصی در تلاش برای سبزتر شدن طراحی شده‌اند که با پوشش گیاهی سبز در سرتاسر سازه خود معرفی می‌شوند. برج سبز سنگاپور یک نمونه ایده‌آل از معماری سبز است و با پوشش گیاهی سرسبزی که به‌طور استراتژیک در سراسر آن قرار گرفته است، ردپای کربن ساختمان را کاهش می‌دهد و در عین حال محیط طبیعی آرامش‌بخش‌تری را برای ساکنان ایجاد کند.
سنگاپور همچنین خانه هتل اواسیا داون‌تاون است که با ۲۱ گونه گیاهی سرسبز پوشیده شده و خانه‌ای برای پرندگان و حیوانات در قلب یکی از پر سازه‌ترین شهرهای جهان است. در واقع نسبت کلی زمین سبز این بنا ۱۱۰۰ درصد است، به این معنی که در این ساختمان ۱۰ برابر بیشتر از آن‌چه که در همان قطعه زمین، فضای مسکونی وجود دارد سرسبزی وجود دارد. باغ‌های روباز برج نیز نیاز به تهویه مکانیکی را کاهش می‌دهد.
توربین‌های بادیآسمانخراشها علاوه بر مقاومت در برابر بادهای شدید، فرصتی بی‌نظیر برای بهره‌گیری از آنها به‌عنوان منبع انرژی پایدار دارند. مرکز تجارت جهانی بحرین که توسط شرکت مهندسی چندملیتی اتکینز ساخته شده، شامل توربین‌های بادی کاربردی در طراحی خود است. این ساختمان ۲۴۰ متری از برج‌های باد سنتی الهام گرفته شده است و اطمینان می‌دهد که باد به توربین‌های متصل به نمای ساختمان هدایت می‌شود.
تنظیم دما و حفظ انرژی خواه گرمایش در کشورهای سردتر یا سرمایش در محیط‌های گرم‌تر، یکی از مهمترین بخش‌ها در پایدارسازی آسمان‌خراش‌ها محسوب می‌شود. سیستم‌های تهویه مطبوع و گرمایش مرکزی از منابع قابل‌توجهی استفاده می‌کنند و ردپای کربن بیشتری را برای ساختمان‌های بزرگ ایجاد می‌کنند. چندین سازه جدید و پایدار از طراحی مبتکرانه برای ایجاد نماهایی استفاده کرده‌اند که نیاز به گرمایش و سرمایش را به شدت کاهش می‌دهد.
مرکز مالی بین‌المللی پینگ‌آن (IFC) در جنوب چین، بلندترین ساختمان در منطقه است، اما سازندگان این آسمان‌خراش را با ۴۶ درصد هزینه کمتر در مقایسه با ساختمان‌های تجاری اداره می‌کنند که به‌طور معمول ساخته می‌شوند. IFC به لطف نمای با عملکرد بالای خود دارای گواهینامه طلایی LEED است که نفوذ گرما را به حداقل می‌رساند و در عین حال اجازه می‌دهد حداکثر نور وارد دفاتر شود. این سازه همچنین دارای پره‌های سنگی عمودی خارجی است که باعث ایجاد سایه می‌شود، بنابراین تقاضا برای سیستم خنک‌کننده داخلی را کاهش می‌دهد.
بازداشت مروج کودکهمسری برای تبلیغ آرایشگاه زنانه در اینستاگرام